Για τη ζωή και το έργο της τιμώμενης θα μιλήσει η κα Ιωάννα Παπαγεωργίου, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών.
Το μουσικό μέρος του αφιερώματος θα επιμεληθεί η κα Αγγελική Κορδέλλου, Ειδικό Επιστημονικό Προσωπικό στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών.
-------
ΗΡΩ ΧΑΝΤΑ
Η Ηρώ Χαντά γεννήθηκε στην Αθήνα το 1911 και απεβίωσε το 1995.
Υπήρξε διακεκριμένη ηθοποιός και τραγουδίστρια του μουσικού θεάτρου. Ήταν κόρη των ηθοποιών Σπύρου και Καίτης Βάρδα-Χαντά. Για πολλές δεκαετίες η δημοφιλία της ήταν εξαιρετικά υψηλή ως πρωταγωνίστρια και θιασάρχης.
Έκανε την πρώτη της εμφάνιση σε ηλικία 13 ετών στην επιθεώρηση «Πρωτευουσιάνα» των Αιμίλιου Δραγάτση, Αντώνη Βώττη, Γρηγόρη Κωνσταντινίδη, που παρουσιάστηκε στο θέατρο Κεντρικόν από τον θίασο Αλέκου Γονίδη (1924), και τον επόμενο χρόνο έπαιξε με τον θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη στο «Κουρέλι» του Ντάριο Νικοντέμι (1925). Με τον ίδιο θίασο εμφανίστηκε στον «Ριχάρδο Γ'» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ.
Το 1928 μεταπήδησε στο μουσικό θέατρο και σημείωσε μεγάλη επιτυχία ως πρωταγωνίστρια σε οπερέτες και επιθεωρήσεις.
Η πρώτη της εμφάνιση στην οπερέτα έγινε στο Θέατρο Παπαϊωάννου, με συμπρωταγωνιστή τον ίδιο τον Ιωάννη Παπαϊωάννου, στο έργο «Φρασκουΐτα» του Φραντς Λέχαρ.
Παρέμεινε πέντε χρόνια στον ίδιο θίασο, παίζοντας σε οπερέτες Ελλήνων και ξένων μουσουργών: «Κρυφό Ρομάντσο» και «Ξανθή, μελαχροινή» του Θεόφραστου Σακελλαρίδη, «Γυναίκα με τα ούλα της» του Μίκαελ Κράους, «Ησαΐα χόρευε» του Στάθη Μάστορα, κ.λπ.
Το 1932 παίζει την μεγάλη επιτυχία του Χρήστου Χαιρόπουλου «Γυναίκες... Γυναίκες...», που ήταν και προσωπική της επιτυχία. Με δικό της θίασο και συμπρωταγωνιστή τον Παρασκευά Οικονόμου παίζει διάφορα μουσικά έργα στο Θέατρο Κεντρικόν (1934-36). Με τον ίδιο συμπρωταγωνιστή είχε προηγουμένως ερμηνεύσει τη Μίρκα στον «Βαρκάρη του Βόλγα» των Σπύρου Ποταμιάνου - Ανδρέα Μαστρεκίνη.
Το 1936, και για ένα χρόνο, διέκοψε τις εμφανίσεις της και σπούδασε οπερέτα στο Τεάτερ αν ντερ Βιν της Βιέννης.
Το 1938 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, ερμηνεύει με μεγάλη επιτυχία τη Γκόλφω, στην ομώνυμη οπερέτα των Γεωργίου Βιτάλη (μουσική) - Ορέστη Λάσκου (λιμπρέτο).
Οι παραστάσεις θα επαναληφθούν στην Ελλάδα, με κορυφαίες εκείνες στο Θέατρο Μοντιάλ, στην Κατοχική Αθήνα του 1944, που μεταδόθηκαν για πρώτη φορά ζωντανά από το ραδιόφωνο, κατόπιν αδείας των Γερμανών. Η Φρόσω Κοκόλα ερμήνευε τα τραγούδι: «Φέτος το καλοκαιράκι θε να ανθίσουνε τα κλώνια και θα 'ρθουν τα χελιδόνια...» και οι θεατές αντιλαμβανόμενοι το κρυφό μήνυμα των στίχων ξεσπούσαν σε επευφημίες, με αποτέλεσμα οι Γερμανοί να σταματήσουν την παράσταση και να συλλάβουν τους θιασάρχες, μεταξύ των οποίων και την Ηρώ Χαντά, που οδηγήθηκε και ανακρίθηκε στην Κομαντατούρ.
Η ίδια θυμόταν: «Δύο φορές η γερμανική λογοκρισία μου σταματά την παράσταση. Δεν ανέχονται να βλέπουν φουστανέλα, βλαχοπούλες, που θυμίζουν ελεύθερο βουνό και να ακούν το τραγούδι. Λοιπόν, μου λένε, "Περιμένετε τα αμερικάνικα αεροπλάνα; Γιατί αυτό θα πει 'τα χελιδόνια'. Δύο μέρες το θέατρό σου κλειστό κυρία Χαντά, λέει ο Γερμανός». (Μάρτιος 1944)
Το 1946 εμφανίστηκε ως συνθιασάρχις στο Θέατρο Απόλλων με τον Κούλη Στολίγκα, τη Λέλα Σκορδούλη και καλλιτεχνικό διευθυντή τον Νίκο Μηλιάδη, τραγουδώντας στις οπερέτες: «Ο χορός της τύχης» του Robert Stolz, «Θέλω να τον δω» και «Σφάλματα κοριτσιών» του Θεόφραστου Σακελλαρίδη.
Η τελευταία εμφάνισή της στην οπερέτα έγινε το 1949 στο Θέατρο Γκλόρια με το έργο «Γλυκειά Νανά» του Θεόφραστου Σακελλαρίδη.
Στη διάρκεια της σταδιοδρομίας της έκανε πολλές περιοδείες στο εξωτερικό: Αγγλία, Γαλλία, Αφρική και έδωσε κατά διαστήματα πολλές παραστάσεις και ρεσιτάλ ελαφράς μουσικής για τον Ελληνισμό της Διασποράς.
Σε νεαρή ηλικία έγραψε διηγήματα, που δημοσιεύθηκαν στις εφημερίδες Ακρόπολις, Εμπρός κ.ά.
Έχει παίξει στις ταινίες: Διπλή Θυσία (1945), Στο κατώφλι της αμαρτίας (1961) και στις θεατρικές παραστάσεις: Γελάτε χωρίς βέτο (1947), Γελάτε Αμερικάνικα (1948), Ντερμπεντέρισα (1948)
Επίσης να σημειωθεί, ότι η Ηρώ Χαντά έλαβε μέρος στην Εθνική Αντίσταση κατά των Γερμανών και υπέστη επανειλημμένες διώξεις για τα αριστερά της φρονήματα.
Αποσύρθηκε από την καλλιτεχνική ζωή το 1954.
